Guido en Agnes op weg

Vertrek op 7 april 2019
Waarom ???
Hoeveel kms ga je per dag doen ???
Wanneer denk je aan te komen ???
Helemaal ALLEEN ???
En hoe doe je dat met je kleren ???

Allemaal vragen die me véél gesteld worden.

1. De uitdaging
   Na mijn pelgrimstocht naar Santiago de Compostella in 2011 en mijn fietstrekking naar India in 2015 samen met mijn echtgenoot Guido ben ik aan een nieuwe uitdaging toe.
   Rome stond reeds lang op mijn verlanglijstje en na de stressfractuur 2 jaar terug ben ik opnieuw klaar om te vertrekken. Deze keer stap ik alleen vanuit Bredene met het doel andere pelgrims en mensen te ontmoeten. Bij onze vorige tochten is gebleken dat je veel gemakkelijker contact legt als je alleen bent dan als koppel.
2. Ik hou van wandelen
   Na onze avontuurlijke fietstochten van Lennik naar Rome, van Sevilla naar Lennik, dwars door Portugal, van Edinburgh naar John o’Groat en terug, vorig jaar van Bredene via Berlijn naar Sint-Petersburg en Helsinki en vele andere fiets- en wandeltochten door Italië, Corfu, Cappadocië, Frankrijk, Duitsland, Nederland en het mooie België ben ik opnieuw toe aan een nieuwe uitdagende wandeltocht. Wandelen gaat trager dan fietsen maar je bent korter bij de natuur.
3. Vertrekken vanuit Bredene en niet vanuit Reims waar ik in 2015 op doktersbevel moest stoppen.
   Vorig jaar heb ik veel in Duitsland gefietst en heb er vastgesteld dat er veel meer mogelijkheden zijn om aankopen te doen en de overnachtingen zijn er zéér betaalbaar. Wanneer je de Via Francisgena volgt is dit wel moeilijker, we hebben reeds een groot deel van het traject gelopen naar Compostella en zijn er al enkele keren doorheen gefietst. Ik heb er voor gekozen om over de Reschenpas (1.504 m) te stappen, die minder hoog is dan de Sint-Bernhardpas (2.188 m) en die bovendien in het voorjaar vroeger toegankelijk is. De oostelijke route komt door vele streken waar ik nog nooit gefietst of gewandeld heb en volgt een traject via ASSISI, een stad waar ik zeker even wil halt houden. Het enige nadeel is dat deze route 300 km langer is, concreet wil dat zeggen 2 weken langer onderweg.
4. Met of zonder tent
   Ik neem een klein tentje mee zodat ik mijn budget kan beperken. Slapen in een tentje bij goed weer is altijd erg leuk, vroeg wakker worden bij het fluiten van de vogeltjes neem ik er graag bij.
5. Pelgrimstocht
   Voor mij betekend het “Lang onderweg zijn, alles loslaten, openstaan voor andere pelgrims en naar hen luisteren en het tot rust komen tijdens deze tocht”.
6. Sponsoring
   Ik stap ten voordele van een goed doel van Wanakkam, een kleine niet-gouvermentele VZW die kleine projecten in India steunt en verwezenlijkt. Ik stap voor het project nr. 18/08, boren van 2 waterputten voor drinkwater in 2 dorpen in de buurt van Guntur, meer informatie vind je op de website “www.wanakkam.info”.
   Sponsoren kan door storting op rekeningnummer BE55 4239 0951 1144 op naam van VZW WANAKKAM met vermelding “Agnes op weg naar Rome”. Giften vanaf €40 zijn fiscaal aftrekbaar.

Ik vertrek op zondag 7 april 2019 na de Misviering van 11:00 u. in de Sint-Rikierskerk te Bredene, tijdens de Misviering wil ik bidden voor een veilige tocht. Daarna stap ik naar Brugge mijn eerste stopplaats.

Dag 12
21,6 km van Lalobbe naar Chateau-Porcien
Na een uitgebreid en gezellig ontbijt met het Nederlands koppel  vertrekken Griet en ik samen richting Chateau-Porcien. Het landschap veranderd, minder bossen, veel weiden maar meer en meer grote akkers. Onder de overdekte marktplaats van Waseigne nemen we onze eerste stop en bij ons vertrek zien we in de verte een windmolenpark. Tijdens onze picknick op de trappen van het gemeentehuis van Justine-Herbigny komen we een Nederlandse pelgrim tegen die naar Compostella stapt. Ongeveer 5 km voor Chateau -Porcien nemen we nog een stop onder de windmolens  (intussen meer dan 10 km verder) . Griet stapt verder om de gite te reserveren en ik rust nog wat uit in de zon. Het enige restaurant in het dorp was gesloten, dus kochten we iets in de winkel en aten dit op in de enige bar. We deelden onze kleine gite met een Nederlandse dame en haar fiets. Zij volgde een week de voetweg naar Compostella met haar fiets.
Dag 13
22,5 km van Chateau-Porcien naar Bazancourt.
Ik heb met Griet afgesproken dat ik haar route neem zodat we samen naar Bazancourt stappen . Na 8 km stoppen we in een dorpje om een appelpauze te nemen in de zon op de trappen van het gemeentehuis. Nog voor we neerzitten werden we door 2 dames uitgenodigd een kop koffie te drinken. Dit hebben we maar al te graag aangenomen. Ze vertelden ons dat ze bloemen gingen planten in het kader van “village fleuris” . Ze waren beide gemeenteraadslid en vertelde ons wat over de geschiedenis van hun dorp. Na onze picknick ging Griet verder op haar eigen tempo ( ik sukkel al een tijdje met mijn voet) en ze zou een bed reserveren in de plaatselijke gite. De gite was verhuurd zodat we op zoek gingen naar een hotel. We vonden een kamer in een net hotel (waar men niet in de wasbak mag plassen). Spijtig maar het restaurant was weer gesloten. We hebben dan maar een kebab gegeten wat smaakt als je honger hebt.

Dag 14
18,5 km van Bazancourt naar Reims
’s morgens ging het nog altijd niet beter met mijn voet en het is dankzij Griet dat ik de moed heb gehad verder te stappen tot Reims. Ze stapte speciaal trager voor mij en stopte ook sneller als wat ze gewoon was. We stapten weer heel de dag door open velden maar hebben nog geen wijnranken gezien. Bij onze aankomst in Reims bezochten we de kathedraal en checkten in bij de JHB. Griet deed onze was en ik ben maar naar de dokter gegaan. Eindelijk een warme maaltijd in het restaurant van de JHB.

Dag 15 Baaldag
Uitslag gekregen van mijn voet. Tendinitis en een cyste. Zeker 10 dagen rust en de cyste verder laten onderzoeken. Voorlopig stopt mijn tocht in Reims en ik hoop binnen 14 dagen verder te stappen. Ik neem morgen de TGV richting Brussel.
Griet stapt intussen verder richting Compostella. Ik zal ze zeker volgen.

Dag 9
Zoals het hoort bij een pelgrimstocht ben ik deze morgen naar de H. Mis geweest. In de namiddag wat gerust en ’s avonds heb ik de gite gedeeld met Griet, een dame uit Leuven maar afkomstig van Halle. Ze stapt ook naar Compostella.

GDag 10
19.3 km van Rocroi naar Lonny
Als ik deze morgen naar de bakker ging was de verrassing groot toen ik Rud en Griet tegenkwam. We hebben samen ontbeten in de gite en dan zijn Griet en ik samen te voet vertrokken richting Sormonne, de volgende stopplaats. We hebben genoten van het samen wandelen in de mooie natuur, na een goed uur stappen hebben we een peer gedeeld en onze weg verder gezet. Rud en Griet hadden me verrast op een lekkere picknick zodat we er sterk opstonden om verder te stappen. Ik had geen slaapplaats gereserveerd en gelukkig was Rud eens gaan kijken en stelde hij vast dat de auberge die in mijn gids staat, gesloten is. Hij is voor mij gaan zoeken naar een andere auberge maar die was volzet. In de hof stond een caravan en na een beetje aandringen mocht ik daarin slapen. De verrassingen konden niet op, een aperitief met kaas, salami en een duvel stonden op me te wachten in een parkje in Lonny. We hebben nog wat genoten van her zonnetje en ’s avonds heeft Rud nog getrakteerd op een avondmaal waarna we afscheid hebben genomen. Bedankt Rud en Griet.

Dag 11
26 km van Lonny naar Lalobbe
Deze morgen was het hard aan het regenen maar als ik vertrok was het al gestopt. Doordat ik gisteren een beetje uit de richting was gelopen moest ik terug naar Sormonne om mijn weg te vervolgen. Vanaf daar was het weer genieten van de natuur samen met de koeien, schapen en paarden in de wei. In Signy l’abbaye ben ik een koffie gaan drinken in het hotel waar we hebben geslapen als we naar Compostella zijn gestapt. Tijdens mijn picknick werd ik aangesproken door een Pool die al jaren in Frankrijk verblijft, hij vertelde mij dat heel wat polen te voet naar Compostella stappen en de laatste km. Op hun knieën doen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik geen enkele Pool dit heb zien doen 6 jaar geleden maar ik heb het hem niet gezegd. Vandaag slaap ik weer samen met Griet uit Halle bij een Nederlands koppel. Na een lekkere maaltijd in de plaatselijke bar hebben we nog gezellig zitten babbelen bij de kachel.

Mijn caravan in de tuin van restaurant Le Chat a Deux Tetes

Stadhuis van Signy l’abbaye 

Dag 6
26,5 km van Mettet naar Neuville
Deze morgen me 2 eitjes gekookt die ik gisteren gekocht heb bij het oud koppel die de kampplaats verhuurde. Samen met het witte paard heb ik genoten van mijn ontbijt. Vroeger zeiden ze bij ons thuis dat een wit paard je naar het zothuis van Geel brengt maar dit paard moet ook gedacht hebben dat ik goed zot ben. Vandaag heb ik vooral langs velden gestapt wat ook nooit verveeld, het koolzaad komt mooi in bloem. Rond de middag kwam ik een man tegen die in 2010 van Saint-Abin (Florennes) alleen te voet naar Compostella is gestapt. Hij vertelde me dat hij vanuit Rocroi bijna nooit alleen was. Hij wandelde vooral langs grote banen en niet langs boswegen omdat hij dan meer volk tegenkwam.
Het weer was prachtig ik heb genoten van het zonnetje tijdens mijn picknick en appelpauze.
Rond 16 uur ben ik aangekomen bij Stefaan en Magda. Magda heeft me getoond hoe ze nu 20 koeien gelijktijdig kan melken in hun nieuwe loopstal. Ze melkt alle dagen +/-285 koeien. Stefaan was op het veld tot het donker werd. We hebben laat samen gegeten en daarna bij een goeie Chimay gebabbeld over de kinderen, de familie, het leven op de boerderij, enz..

Het witte paard in de ochtendzon

Mijn eerste zelfgemaakte ontbijt

Dag 7
24 km van Neuville tot Brûlé-le-Pêche
Het leven op de boerderij is hard, om 5.30 uur hoorde ik al lawaai. Ik heb het niet aan mijn hart laten komen en me gewoon gedraaid. Enkele uren later heb ik samen met Stefaan een tasje koffie gedronken en hij is terug aan het werk gegaan en ik heb mijn weg verder gezet. Weet je dat de weg van bij Stefaan tot Couvin 13 km is met de wagen en te voet 17,5 km. Ook vanuit Couvin naar Rocroi is 5 km verder te voet. Je kan natuurlijk naast de vrachtwagens lopen i.p.v. door de bossen.
Als ik aankwam in Couvin was er op de hoek van de straat een frietkot, dus de laatste dag in België een lekker pak fritten met stoofvlees gegeten. Vandaar verder naar Regine waar ik enkele huizen eerder werd opgewacht door haar vriendin Nele die nieuwsgierig was naar mijn verhaal. Wat 3 vrouwen onder elkaar vertellen willen jullie niet weten.

En of dat gesmaakt heeft

Samen met mijn neef Stefaan

Dag 8
14 km van Brûlé-le-Pêche naar Rocroi
Samen met Regine ontbeten en daarna ben ik Nele gaan halen die me 3 km op de weg zette in de bossen van Couvin. Juist voor de grens met Frankrijk begon het te regenen en kon ik gelukkig schuilen in het laatste Belgisch café voor de grens . De mannen aan de toog lachte als ik een duvel bestelde. Ze kropen zelfs op hun knieën als ik buiten ging maar van 1 duveltje ben ik niet zat.
In Rocroi sliep ik een recent pelgrimshuis waar ik samen met Alice een Nederlandse dame die naar Compostella loopt (de Nederlanders stappen niet maar lopen) het huisje deelde. We kookte en aten samen, deelde ons eten en onze drank. Morgen neem ik een rustdag waar ik aan toe ben.

Het domein van Regine

Mijn nieuwe vriendin Nele

Zie ik er niet goed uit ?

Dag 9
Rustdag gewoon niks doen

21 km van Maleizen naar Court-Saint-Etienne
Na een H.Mis en de zegening van de pastoor trok ik verder naar Rosières met zijn mooie boerderijen. De GPS stuurde me door de bossen en zo kwam ik bij ‘Le Chateau De Ronceval’ volgens de inwoners met een viese Prins maar die heb ik niet gezien.
Ik wandelde verder door de velden en weer stond ik voor een kasteel. Mijn weg liep verder door de bossen en stipt op tijd stond ik bij Michelle en Vincent.

28 km van Court-Saint-Etienne tot Jemeppe-Sur-Sambre

Na een goed ontbijt nam ik afscheid van Michelle. Vincent was al weg naar zijn bedrijf juist naast de deur. Gisteren een leuke avond gehad met 2 interessante mensen. Vincent heeft een drukkerij samen met zijn broers en is gespecialiseerd in het maken van kalenders, Michelle is musicus. Zij heeft jaren les gegeven aan de academie, geeft nu nog privéles piano en zingt in verschillende koren.
Deze morgen vertrok ik in de regen en er vielen zelfs sneeuwvlokjes uit den hemel. Laat in de voormiddag doorbrak de zon de wolken en ik genoot van de dampende velden . Ik kon mijn appelpauze nemen onder een afdakje en picknicken bij een kapelletje onder de linde. Weer stel ik vast dat de Waalse rijkdom verder verloren gaat : vele kastelen en grote boerderijen liggen er maar verloederd bij.
Met slapen zoeken had ik geluk en ik slaap in de parochiezaal op de grond.
22km van Jemeppe-Sur-Sambre tot Mettet
Als ik deze morgen wakker werd scheen de zon in mijn grote slaapkamer. Het was de eerste morgen dat ik zelf voor mijn ontbijt moest zorgen. Gauw naar de bakker (een broodje kost hier bij de warme bakker 1,35 €) mijn koffie gemaakt evenals thee voor onderweg. De eerste kms over asfalt want de bossen rond Jemeppe-Sur-Sambre zijn allemaal privé, er zijn ook grote glasfabrieken aan de Samber waar ik niet door kon. Na 4 km kwam ik opnieuw op de GR. De vogeltjes floten en mijn dag kon niet meer stuk. De laatste kms waren saai over een oude treinbedding. Ik verliet hem effen en genoot van mijn picknick aan Etang de Bombois. Ik wist dat er een camping was in Mettet maar het was te koud zodat ik op zoek moest naar overnachting. Eerst  op de gemeente gevraagd en dan bij de pastoor die me bij een oud koppel bracht met een slaapzaal in een ouderwets kamphuis.

Paaszondag gestart met een eucharistieviering in de kerk van Dworp om 11 u. zodat ik pas om 12:15 u. kon starten. Vandaag gespeeld met de grenzen tussen het Vlaamse, Brusselse en Waalse gewest om terug in Vlaanderen te overnachten . Normaal zou Guido met mij mee zijn gestapt maar doordat ik mijn gids en fleece vergeten was, is hij zo vriendelijk geweest naar Bredene te treinen. 80 % van de afgelegde weg waren bospaden en ik kon ook genieten van het mooie kasteelpark van La Hulpe. Alleen de laatste 5 km. waren de wegen geasfalteerd. Deze avond slaap ik bij mijn zus Ann en schoonbroer Gilbert waar we een kaartje hebben gelegd na een lekkere maaltijd .

Het zo ver, op zaterdag 15 april trok ik de deur in Sint-Martens-Lennik definitief achter me dicht. Ik ga opzoek naar een nieuwe uitdaging en een nieuwe buurt ! Na een ontbijtbuffet met de medewerkers van het eetfestijn ten voordelen van WANAKKAM vertrok ik om iets na 11 uur richting Rome. Alle wegen leiden naar Rome. Het afscheid viel wel gemakkelijker dan bij ons vertrek naar India maar ons Liv zal ik missen en zij mij precies ook. De eerste dag stapte ik samen met Guido, Martine, Myriam en Julia tot in Dworp waar ik mag overnachten bij mijn zus Mieke. De weergoden hadden slecht weer voorspeld maar dat viel nog mee. Ik ben niet van plan om de moed te laten zakken voor een beetje regen.