Ook deze keer eindigt mijn tocht in het ziekenhuis. Gestruikeld over een tak, een stomme val met nare gevolgen. De rechter schouder uit de kom en gedaan met stappen. Alleen op weg en proberen een ziekenwagen tot aan de plek van het gebeuren te laten komen was geen sinecure. Na een nachtje in het ziekenhuis reis ik zoals over 2 jaar op 1 mei met de trein, weliswaar in 1ste klas, terug naar huis.
Langs deze weg wil ik iedereen bedanken die het waterproject van Wanakkam steunde, ik ben er niet geraakt maar het geld geraakt zeker waar het moet zijn.
Ik wil ook de vrienden en familie bedanken die me de eerste weken bij hen thuis ontvingen en mij een lekkere maaltijd aanboden. Ook vond ik het leuk vele berichtjes te ontvangen met aanmoedigingen langs diverse kanalen
Tot slot maak ik me de bedenking dat ik nog meer boete moet doen voordat de paus mij wilt ontvangen, maar ik geef het niet op.



