Guido en Agnes op weg

Ook deze keer eindigt mijn tocht in het ziekenhuis. Gestruikeld over een tak, een stomme val met nare gevolgen. De rechter schouder uit de kom en gedaan met stappen. Alleen op weg en proberen een ziekenwagen tot aan de plek van het gebeuren te laten komen was geen sinecure. Na een nachtje in het ziekenhuis reis ik zoals over 2 jaar op 1 mei met de trein, weliswaar in 1ste klas, terug naar huis.

Langs deze weg wil ik iedereen bedanken die het waterproject van Wanakkam steunde, ik ben er niet geraakt maar het geld geraakt zeker waar het moet zijn.

Ik wil ook de vrienden en familie bedanken die me de eerste weken bij hen thuis ontvingen en mij een lekkere maaltijd aanboden. Ook vond ik het leuk vele berichtjes te ontvangen met aanmoedigingen langs diverse kanalen

Tot slot maak ik me de bedenking dat ik nog meer boete moet doen voordat de paus mij wilt ontvangen, maar ik geef het niet op.

Na een rustdag was ik opnieuw opgeladen. Ik logeerde bij een toffe familie en nam het ontbijt samen let Mats, Ben en Birgit. Ze moesten om 7;30 de deur uit dus ik verkoos ook om te vertrekken.
Ik dacht dat het minder klimmen zou zijn aan de Rijn maar dat was verkeerd ingeschat. Heel de dag volgde ik de Jacobsweg tot in Boppard waar ik had afgesproken met Griet, Rud en Walter. Maar ook Guido was erbij, ze hadden goed kunnen zwijgen. We genoten van een uitgebreid picknick, jawel met aperitief maar voor mij nog altijd zonder alcohol.
De laatste 7 km. stapte Griet en Guido met mij mee en zo konden ze ook genieten van de mooie landschappen. ’S Avonds nog samen gaan eten en dan terug naar het hostel waar ik nog een gezellige avond had met 3 vriendinnen die een deel van de Jacobsweg volgde tot in Bingen.

Gisteren verder moeten stappen voor een hotel heeft zo zijn voordelen en maakt de trip van vandaag wat korter, slechts 9 km. Ik vertrok langs de ruïne van een Romeinse villa en wandelde zo verder door de velden tot 3 km van het centrum. Vanaf daar leidde de track mij door de villawijken de Moezel over. Ik liep efkes naast te Moezel en zo was ik al voor 12 uur op mijn overnachtingsplaats bij “vrienden op de fiets” en dit voor 2 nachten. Nu op zoek achter een nieuwe regenjas want de rits van mij groen jasje is stuk. Ondertussen ben ik juist 3 weken onderweg en heb gelukkig mijn regenjas nog niet nodig gehad. Morgen een bezoek aan de Alt stad maar vooral rusten.

Nog 2 dagen stappen en ik kom aan in Koblenz. Daar neem ik een rustdag, ik ben er aan toe. Na een pover ontbijt, vrienden op de fiets is soms heel eenvoudig, trok ik praktisch direct terug de bergen in.
Na enkele kilometers kwam ik terecht op een ezelspad. Terwijl ik dat aan het beklimmen was dacht ik, ja ik ben een ezel, had gewoon vlak langs de Rijn kunnen lopen, het was trouwens korter. De gedachten gingen rap voorbij als ik weer genoot van de mooie uitzichten, en als er net voor mij een ree voorbij liep had ik terug veel energie, ik was alleen te laat voor een foto. Ik kwam langs de vulkanerweg, wat nog leerrijk was ook, er stonden meerdere kaarten met de geschiedenis van de vulkaan.
Ik had mijn route veranderd en had geen idee waar ik ging slapen en weer heb ik mij laten vangen, het eerste gasthof vond ik te vroeg (20 km) het 2de was gesloten en het 3de te duur.
Zo heb ik 5 km extra gestapt en slaap ik nu in het IBIS budget hotel aan sterk verminderde prijs na 31 km.

Deze morgen was het onweer voorbij en het weer zag er goed uit.
Ik was op tijd opgestaan want ik moest mijn tent en andere spullen nog opruimen. Om 8 uur naar het ontbijt en dat was meer dan in orde. Had ik gisteren geen inkopen gedaan had ik zeker mijn zakken gevuld.
Bij mijn vertrek zag ik dat Bad Neuenahr een kuuroord is. Ik heb het niet zo voor baden maar heb wel het stadje bezocht. Om 11 uur had ik slechts 4 km gestapt. Ik moest mij herpakken maar de stress van gisteren zat nog in mijn lijf, ik had nergens pijn maar het ging niet vooruit. Enkele km verder kwam ik in een natuurgebied terecht aan de Ahr, ik zag een eend met kuikentjes en dat nieuw leven gaf me weer moed.
Later liep ik nog een 5tal km langs de Rijn op een druk bereden fietspad. 4 jaar terug kwamen we hier voorbij op onze weg naar India. Langs de Rijn lopen is wel mooi, de dorpjes in de bergen, veel schepen en bootjes op het water, ik heb er best van genoten maar morgen trek ik terug de bergen in. Gisteren sliep ik op hotel en vandaag in een caravan, dat is het leven van een pelgrim.

In de JHB van Altenahr worden de plaatsen gegeven zoals vroeger in de refter in de school.
Ik werd voor het avondmaal en het ontbijt gezet bij een familie met 2 kinderen. De papa was een Aziatisch type en bij het gesprek bleek dat het een Vietnamees vluchteling is die reeds 15 jaar in Duitsland woont. Weer een interessante ontmoeting.
Ik had vandaag een relatief korte en gemakkelijke trek, na een klim van 169 m. daalde ik naar de Ahr en zal deze volgen stroomafwaarts tot de monding in de Rijn. Ik had nog geen slapen voor de nacht, dus vertrok ik op tijd en ik was voor 12 uur in Ahrweiler Bad-Neuerahr. Op de toeristische dienst nog eens gaan vragen naar een overnachtingsplaats maar het bleek dat alle goedkope pensionnetjes volzet waren. Het is nog altijd paasvakantie in Duitsland. Efkes getwijfeld om door te stappen tot Bad Breisig maar dit leek me toch een beetje te ver. Dan maar mijn tentje rechtgezet op de camping en nu maar hopen dat het deze nacht niet te veel regent. De doucheruimte is heel net en er staat een relax, je weet nooit waar dit goed voor is.
Iedereen vraagt me altijd ben je niet bang, wel deze avond was ik bang. Ik had eerst door het stadje gekuierd, een terrasje bezocht, mijn boodschappen gedaan, een boekje gelezen en zo was de namiddag direct om. Ineens kwam er een onweer op en ik liep een Italiaans restaurant binnen om iets te eten. Wanneer het iets minder regende ging ik naar de camping, wat zag ik een tak was ei zo na op mijn tent gevallen. Ik heb een uurtje in de sanitaire ruimte gezeten maar het bleef maar waaien. Uiteindelijk een veel te duur hotel geboekt met booking .com, tentje zo goed als mogelijk ingepakt ( met zo’n wind is dat niet eenvoudig) en 3.5 km verder gestapt naar het hotel. Het was de eerste keer dat ik nat werd.
Dit is het voordeel van alleen te zijn, geen discussies, beslissen en weg.

Deze morgen had ik nog de bedoeling om te kamperen maar als ik het weerbericht bekeek zag ik dat ze morgenochtend regen gaven. Ik had geen zin om mijn tent in de regen af te breken en dan nog nat mee te nemen, extra gewicht, zodat ik nog snel een bed heb geboekt in de JHB.
Na een stevig ontbijt en een picknick in mijn rugzak vertrok ik weer voor een normale trek van ongeveer 20 km. Het duurde lang voordat de zon erdoor kwam en het was iets kouder dan de vorige dagen.
Genieten die ik hierom niet minder, de bladeren groeien aan de bomen, meer en meer bloemetjes verschijnen in het bos, nu is de lente volop in het land.
Vandaag had Ik gezelschap van een viervoeter, hij bleef me maar volgen en heb hem uiteindelijk meegegeven aan een wandelaar met een hond die hem bij zijn baasje ging bezorgen.
Ik verlaat Noordrijn-Westfalen en loop nu enkele dagen in Rijnland-Paltz, tot in Koblenz loop ik nog steeds in het Eifelgebergte .

Ik deelde mijn hut met 2 jonge Duitse hikers. Ze boden me direct een tas koffie aan zodat we samen konden ontbijten. Ik legde in mijn beste Engels uit vanwaar ik kwam, waarheen ik ging en ook een woordje uitleg over onze wandel- en fietservaringen en het doel, dorpsontwikkeling in India.
Dit is de reden waarom ik alleen stap, ik ken slechts enkele woorden engels en geen duits, als ik met Guido of andere op tocht ben durf ik niets te zeggen en nu moet ik wel als ik contact wil leggen.
Op mijn planning stond 26 km. maar het werden er weer 30. De afstand is langer enerzijds omdat de berghut 1 km. van het vertrekpunt lag en anderzijds omdat de jeugdherberg van Bad Münstereifel ook een goed stuk buiten het centrum ligt, reken daarbij nog wat rondlopen in de stad en je hebt al snel 4 km meer gestapt.
Ik zit intussen in de hoge Eifel met minder bossen, meer open vlaktes en dorpjes langs mijn weg. Ik genoot van de vergezichten, de weiden staan vol met paardenbloemen wat het landschap nog mooier maakt.
Vandaag heb ik heel wat geklommen 811 hoogtemeters om precies te zijn. De klim naar de JHB was de zwaarste, hij ligt 165 m. boven de stad.

Vandaag is het Pasen en ik neem een halve rustdag.
Pas om 10:15 vertrokken en nog eens door het dorpje gelopen, de kerk en de burcht bezocht en daarna langs de kruisweg, jawel met 14 staties naar de Abdij Mariawald geklommen. Ik had op goede vrijdag de kruisweg gemist maar nu heb ik hem beklommen. Enkele fotootjes genomen en rustig naar Gemund gewandeld. Op de toeristische dienst een goedkope slaapplaats gaan vragen en zo kom ik terecht in een berghut.
Heb intussen 15 dagen gestapt en bijna 400 km. Ik geniet nog van elke stap.